اسرار تنفس

به کوشش آقای امیر عبدالهی عضو گروه کوهنوردی تهران

بینی شما قسمتهای راست و چپ دارد که هر دو قسمت برای تنفس تان بکار میروند، اما در حقیقت دو سوراخ بینی شما متفاوتند و شما میتوانید این تفاوت را حس کنید.

حفره سمت راست بینی، نشانگر خورشید و حفره سمت چپ نشانگر ماه است. وقتی سردرد دارید، سعی کنید که حفره سمت راست بینی تان را ببندید و برای تنفس کردن تنها از حفره سمت چپ استفاده کنید. خواهید دید که بعد از پنج دقیقه سردرد شما خوب خواهد شد.
اگر احساس خستگی میکنید، برعکس اقدام فوق را عمل کنید.

حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و تنها از حفره سمت راست بینی تان تنفس کنید. بعد از مدتی احساس میکنید که خستگی شما برطرف شده است.
حفره سمت راست بینی شما به گرمی مربوط است و لذا براحتی گرم میشود
این در حالی است که حفره سمت چپ بینی تان به سردی مربوط میباشد.
تقریباً همه خانم ها از حفره سمت چپ بینی شان تنفس میکنند، بنابراین با سرعت بیشتری خنک میشوند.
اما بیشتر پسر بچه ها با بینی سمت راستشان نفس میکشند.

آیا توجه کرده اید که وقتی از خواب برمی خیزید، کدام حفره بینی تان سریعتر تنفس میکند؟
اگر از حفره چپ تندتر تنفس میکنید، شما احساس خستگی دارید.
بنابراین حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و برای تنفس از حفره سمت راست خود استفاده کنید، خواهید دید که بسرعت احساس شادابی میکنید.
دوست من مستمراً سردرد بدی داشت و مکرراً به دکتر مراجعه میکرد و این سردرد باعث شده بود که حتی نتواند براحتی مطالعه کند و شبها نیز چنین سردردی را حس میکرد او مکرراً قرص های مسکن میخورد اما موثر نبود.
تا اینکه تصمیم گرفت از راه تنفس، سردرد خود را بهبود ببخشد.
حفره سمت راست بینی اش را بست و سعی کرد از حفره سمت چپش تنفس کند.
او مشاهده کرد که در کمتر از یک هفته سردردش بهبود یافت لذا این تمرین را برای مدت یکماه بعد هم ادامه داد.
چنین تمرینی برای تنفس کردن و بدون استفاده از قرص های شیمیایی تجربه شده و مفید بوده است.

بخش تحقیقات گروه کوهنوردی تهران

خلنو (4386 متر) بلندترين قله البرز مرکزي پس از دماوند  ، سرچشمه رودخانه هاي وارنگه رود و لار ولالون ، قله اي مرتفع وبه دور از دسترس در منطقه البرز مرکزي به حساب مي آيد. قله از طريق يال شمال شرقي به قلل خرسنگ ، ميش چال وپالون گردن ؛ از سمت شمال توسط گرده سوزني شکل به دره خرسنگ ووارنگرود از جناح شمال غربي به قلل شاخکي اسبي چال ودو آب ووارنگرود وازسمت جنوب توسط خلنو کوچک ( 4350 متر) وبرج خلنو به دو شاخه شرقي و غربي تقسيم مي شود. شاخه شرقي پس از تشکيل ورزا و جانستون به خرسنگ منتهي مي شود و شاخه غربي تشکيل قلل هرزه را مي دهد.
اين کوه در قلب رشته کوههاي البرز مرکزي و در شمال ده لالون ومنتهي اليه دره وارنگرود قرار دارد.  

که. با توجه به نزديکي آن به تهران و ارتفاع مناسب آن به لحاظ هم هوايي ، دشواري صعود آن در يک روز و نيز تنوع اقليمي مسير صعود ، همواره مورد توجه کوهنوردان است ، که از آن به عنوان پيش برنامه قله هاي ديگر بخصوص دماوند،علم کوه استفاده مي کنند .
عمومي ترين مسيرهاي صعود اين قله در اين فصل عبارتند از :
1-       فشم – روستاي لالان – قله برج
2-       شمشک – روستاي سپيدستان – قله سرکچال – قله برج
که بعلت بهمن گير بودن مسير شماره 1 ، صعود زمستاني از مسير شماره 2 انجام مي شود.
گروه کوهنوردي باران در يک صعود يک روزه تا آبشار، حرکت خود را در ساعت6 روز جمعه مورخ 9/4/90 با 10 نفر از اعضا – از ميدان بازار دوم و با دو دستگاه پرايد آغاز نمود . مبدا صعود اين برنامه ، روستاي لالان از توابع فشم است که براي رسيدن به آن مي بايستي از طريق جاده تلو و يا گردنه قوچک به ميدان لشگرک (سه راه زردبند) و پس از گذر از اوشان ، به فشم رفت . در ميدان اصلي فشم به دوراهي مي رسيم که مسير سمت چپ به طرف شمشک و مسير سمت راست به طرف زايگان و گرمابدر مي رود . به راست رفته و پس از عبور از روستاي روته و طي تقريباً 2 الي 3 کيلومتر ، به خروجي روستاي لالان مي رسيم که در سمت چپ جاده واقع و تابلوي بزرگي در ابتداي آن قرار دارد که نام روستا بر روي آن نوشته شده است . ساعت 7 صبح به ميدان اصلي روستا رسيده جاده خاکي را که در امتداد روخانه مي باشد، ادامه داده و ماشينها را در کنار پل پارک کرديم . در انتهاي جاده مي بايستي از روي پل به آن طرف رودخانه رفت و مسير پاکوب را ادامه داد .
در ادامه به تنگه ورزاء مي رسيم . پس ازدوبارعبوراز رودخانه ،مسير حرکتمان همچنان در کنار رودخانه سرد و پر آب، پاکوب و مشخص است . پس از خروج از تنگه و در حاليکه در شرق رودخانه هستيم ، سنگ بزرگي بنام سنگ مطبخ در غرب رودخانه ديده مي شود  که در گذشته ، براي صعودهاي 5/1 روزه قله خلنو ، از اين محل براي شب ماني استفاده مي شد وفضاي بزرگ زير سنگ براي خوابيدن 10 الي 12 نفر مناسب بود که البته اکنون اين محل تبديل به گوسفندسرا شده است .

ساعت 9:30 به چشمه تلخاب مي رسيم . در حال حاضر در اين محل دو نوع چشمه وجود دارد ، يکي چشمه آب شيرين که از بالادست سرازير شده و ديگري چشمه آب گازدار که به علت ترکيبات خاص آن ، رنگ سنگهاي اطراف آن به زردي گرائيده است .
پس از نيم ساعت به محل تلاقي دو دره مي رسيم ، دره سمت چپ به گردنه ورزاب و دره سمت راست که مسير مورد نظرما است به آبشار معروف اين منطقه مي رسد ، که البته با پيگيري مسير پاکوب مشکلي بوجود نمي آيد . برفچالي در پائين آبشار وجود دارد که عبور آب از داخل آن بصورت تونل ، زيبايي خاصي به منطقه داده است .

شايان ذکر است که تا اينجا ، چشمه هاي فراوان و متعددي در سر راه است و چند چشمه بالاي اين آبشار ، آخرين محل براي برداشتن آب است و در واقع مي بايستي براي 7 يا 8 ساعت آينده آب تامين کرد که با توجه به برنامه يک روزه ما امکان صعود به قله وجود ندارد.

 س از صرف صبحانه و استراحت،ساعت 10:30 از مسير پاکوب که با شيب بسيار ملايم همراه بود.صعود به سمت آبشار را اغاز کرديم و ساعت 12:30 به آبشار رسيديم.اينجا مکان بسيار مناسبي براي شب ماني مي باشد و تعداي چادر درآنجا برپا بود که نشان از صعود چند گروه به قله را ميداد.تا ساعت 13:30 استراحت کرديم و سپس به سمت پايين به را افتاديم. در طول مسير با توجه به سردي هوا همچنان برف وجود داشت و وجود چندين تونل برفي بسيار زيبا همگي نشان از زيبايي خالق توانا را ميداد. حدود ساعت 16:30 سوار خودرو شده و ساعت 18 به تهران رسيديم.

پنج شنبه، ساعت 13:00، میدان بازار دوم نازی آباد
نگاه های متعجب و پر از سوال مردم نشان از اتفاقی غیرمتعارف بود زیرا عده ای با لباس و تجهیزات کوهنوردی در آن ساعت دور هم جمع آمده و منتظر اعلام حرکت به سوی دل طبیعت بودند. این بار هدف قله ی زیبا و وسوسه انگیز آزاد کوه بود. ساعت 14:00 بود که جمع 9 نفره ما کامل شد و جاده چالوس را در پیش گرفتیم

تونل کندوان مکان مناسبی بود برای یک استراحت بین راهی و خوردن یک آش خوشمزه... در راه از روستای زادگاه شاعر معاصر و گرانقدر کشورمان نیمایوشیج عبور کردیم و روستای کلاک بالا را مقصد نهایی برای خودروی خود قرار دادیم. در بخشی از راه و در کنار یک قبرستان مراسمی برای یادبود قهرمانان و پهلوانان هشت سال دفاع مقدس بر پا بود که عزیزان برگزار کننده ما را برای خوردن آش به ایستگاه صلواتی دعوت کردند. البته هیچکدام از دوستان اصلا اشتهایی برای خوردن نداشتن...

بعد از قرائت فاتحه برای این بزرگ مردان و همه گذشتگان دوباره به راه افتادیم. ساعت 18:00 بود که به روستای کلاک بالا رسیدیم و پس از مشخص نمودن مکان استقرار چادرها برپا شد و مثل همیشه زحمت درست کردن آتش و چای به گردن آقا هادی بود البته باید یادآور شویم که هادی عزیز علی رغم مصدومیت بازویش ما را در این برنامه همراهی کرده که آرزوی سلامتی و موفقیت برای این همنورد دوست داشتنی داریم. ساعت 21:00 بعد از خوردن شام دور آتش جمع شدیم تا از صدای زیبا و دلنشین همنورد گرامی آقای جعفری استفاده کنیم که این امر گروه های همسایه را هم جذب این محفل نمود تا این آوا با صدای دیگر دوستان در این طبیعت زیبا طنین انداز شود. ساعت 22:30، دیگر وقت استراحت است، شب بخیر...
ساعت 3:00 بامداد، بیدار باش زده شد و تیم 9 نفره شروع به جمع نمودن چادرها نمودند و پس از مهیا شدن و اندکی گرم نمودن بدن با حرکات کششی در ساعت 4:00 حمله به سمت قله از ارتفاع 2478 متری آغاز شد. حرکت در تاریکی شب و در زیر نور ستارگان جذابیت های خاص خود را دارد. پس از 3 ساعت پیاده روی، در تنگه ای که گروهی دیگر در آنجا کمپ زده بودند برای صرف صبحانه توقف نمودیم و پس از خوردن صبحانه در ساعت 8 صبح، حرکت را از نو آغاز کردیم. هر چه که به قله نزدیکتر می شویم عظمت این کوه بیشتر خودنمایی می کند. گروه با سرقدمی یکنواخت و استراحت های کوتاه ولی موثر آقا رحمان خود را به زین اسبی می رسانیم. بعد از نیم ساعت استراحت به قسمت جذاب صعود می رسیم، یعنی شیب تند قبل از قله.

ساعت 12:00 ،ارتفاع 4390متری، قله آزاد کوه
جای همه دوستان که در این برنامه نبودند واقعا خالی. قله دماوند از این بالا کاملا مشخص است هرچند که خود را در پشت ابرها مخفی کرده. قله ی آزادکوه فضای وسیعی به صورت هموار برای نشستن ندارد از این رو با صعود گرو های دیگر به این قله از هر فضایی برای نشستن و عکس گرفتن استفاده می کنند.

محسن کمالی

دیگر وقت دل کندن است و باید به سمت پایین حرکت کنیم... و در ساعت 17:00بود که در روستای کلاک بالا به این برنامه عالی پایان دادیم و بعد از خوردن نهار سوار خودرو شدیم و به سمت تهران راهی گشتیم

به نام ایزد یکتا خالق کوه های بی همتا "
در ماه مبارک رمضان پنج شنبه شب مورخ 27/5/90 ساعت 22 از میدان نازی آباد حرکت خود را جهت برنامه " فرحزاد به امام زاده داوود" آغاز کردیم.
از ترافیک تهران و از کوچه های تنگ فرحزاد می گذشتیم، ساعت 23:45 در جاده خاکی به سمت امام زاده داوود از ماشین پیاده شدیم. سرپرست را مشخص کردند: آقا محسن... دوستان حاضرند؟... حرکت می کنیم... هوای خنک و دلچسبی داشت و فرصتی بود برای دیدن ستاره های چشمک زن.. به دلیل تاریکی هوا مسیر با دقت و احتیاط کامل طی می شد و گروه پیوسته حرکت می کرد. مسیر طولانی در پیش داشتیم .خوشبختانه شوق رسیدن به امام زاده دوپینگی مناسب بود.
ساعت 4:15 در میانه راه برای خوردن سحری به مدت 1 ساعت توقف کردیم، پس از خوردن سحری و نوشیدن چای مجدد به سمت امام زاده حرکت کردیم و بالاخره ساعت 6 به امام زاده داوود رسیدیم، رو به ضریح و سلامی عرض کردیم. همگی زیارت کردیم و نماز صبح را خواندیم

دیگر فرصتی نبود باید برمی گشتیم، پس از گرفتن عکس یادگاری ساعت 6:30 به طرف جاده آسفالته ماشین رو حرکت کردیم، با وجود بی خوابی شب، تازه شارژ شده بودیم. در هوای خنک صبحگاهی، خوشحال و خندان از یک کوهنوردی شبانه کمی پیاده آمدیم و ساعت 7 به مینی بوس رسیدیم.

بدین ترتیب یکی دیگر از برنامه های متنوع و پربار گروه با   موفقیت به پایان رسید
"با آرزوی موفقیت و سلامتی برای همه اعضای گروه"